Mijn achtertuin

Mijn eerste weekendje in Guamote. Hmmm... op het eerste gezicht lijkt dat er best wel een beetje doods en zeker voor zo een feestbeest als ik zelf - ahum ahum - geen discotheek (al een pak van mijn hart) maar zelfs geen cafe (al een geluk dat ik geen bierliefhebber ben e...). Dan maar - noodgedwongen - de tijd besteden aan de omgeving te verkennen. En uiteraard komen daar de voetjes aan te pas.

Dus op naar columbe op zondag (zaterdag was een beetje rustdag, denk ik, ik weet het niet zo goed meer.... een beetje geheugenverlies - laten we dat maar op het tekort aan zuurstof steken, ok?), en dorpje vrij dichtbij. En de beste manier om daar te geraken, is door het volgen van de spoorweg. Nog maar goed en wel vertrokken of daar begon al de eerste hindernis: de 10 meter lange spoorwegbrug met massaal grote gaten ertussen, fijn, zeg! Gelukkig is hoogtevrees me toch wel vreemd en bereikte ik zonder kleerscheuren de overkant - maar hoe die trein erover geraakt, dat is me toch wel een raadsel.... Nu ja, voor wat hoort wat, niet? De uitzichten waren wederom spectaculair en bovendien vrij authentiek: indigena people die en in klassieke uitrusting en met klassieke uitrusting - zijnde schoffel - het land bewerken.

Toch is ook hier het toeristisch karakter nooit veraf, zeker niet wanneer een foto 5 dollar zou kosten. Dan maar in het geniep - hihi - en vandaar ook dat hij hier niet mag ontbreken. Dat gegniffel betekent echt niet dat ik hier met de mensen aan het lachen ben - integendeel, niets dan respect want werken in de Andes moet een enorm zwaar werk zijn. En de vrouwen, ik kan daar alleen maar bewondering voor hebben. Zij sleuren vaak op hun dooie gemakje een zakje patatjes van maar (!) 50 kg op hun rug naar boven en/of beneden.

Om het weekendje dan maar compleet te maken, bracht de 4x4 ons tot hoog in de bergen, door gemeenschappen (Guamote bestaat uit een groot aantal gemeenschappen, die mini-dorpjes in de Andes zijn van Indigenas) waar Inti Sisa les gaat geven en waardoor wij een beetje een voorrecht hebben om erdoor te gaan. Of om het kort te zeggen, wat wij mochten zien en ervaren, wordt maar door een heel select groepje aanschouwd. Dat geeft toch wel een uniek gevoel! Kijk zelf en geniet mee!

Abrazo!