zaterdag 29 november 2008

Een duikje nemen






Voila zie, mijn eerste weekje in mijn eerste park - waar ik dus vrijwilligerswerk doe - is gepasseerd en me encanta! Maar misschien laat ik beter eerst even weten wat ik daar precies uitspook? Wel, ik werk in een refugio dat een project uitvoert ter conservatie van de zeeschildpadden. Hiervoor worden de eieren van de schildpadden in een hatchery - zeg maar kinderkamer voor schildpadden geplaatst - zodanig dat ze beschermd zijn tegen predatoren (waaronder natuurlijk ook de mens). Eens de schildpadjes uitkomen worden ze braafjes door de vrijwilligers naar zee verscheept. Omdat die beestje meestal 's nachts geboren worden, betekent dit dus gaan piepen in het midden van de nacht op een godvergeten strand! Zalig. Tot nu toe moest ik nog niet op patrouille gaan en zag ik dus nog geen mama's. Hopelijk volgende week... Omdat de eieren na 45 dagen uitkomen, worden deze daarna uitgegraven zodat kan worden nagegaan hoeveel er daadwerkelijk in een kleine tortuga zijn veranderen of waar het is fout gegaan. Jaja, ik weet het, dat klinkt alsof het hier zeer zeer zwaar werk is - ahum ahum - maar opstaan in het midden van de nacht en het verslepen van zandzakken onder een zeer zeer broeierige zon - ik vermoed dat de temperatuur op zijn gemak wel 30 graden bedraagt - begint toch zijn tol te eisen. Gelukkig zijn er de zwembeurten die voor de nodige verfrissing zorgen.. of voor de nodige portie angst toen ook mijn bril besloot om een eindje mee te gaan... Gelukkig is hij blijkbaar toch een beetje aan mijn gezichtje gehecht...



In het project verblijven momenteel nog 3 andere vrijwilligers, maar aangezien ik het enige meisje ben onder hen, heb ik mijn kamertje voor mij alleen. Nu ja, alleen ben je hier nooit want mijn kamer is tevens een broeihaard voor - hoe kan het ook anders - muggen. Verder wordt ik ook wel vergezeld van gekko´s, kakkerlakken,... Da's daar dus best wel een gezellige boel... O ja, en dan vergeet ik nog de rangers en de assistenten, die me tussen hun flirtpogingen - sommigen al iets subtieler dan anderen - toch ook nog wat Spaans bij brengen... Wat de omgeving betreft, prachtig. Stel je voor: een strand omgeven door enerzijds rotsen, anderzijds stukken oerwoud en bijna geen levende ziel. Daar kan onze kust wel eens een puntje aan zuigen. En bovendien is de fauna er ook wel zalig: vooral de pelikanen hebben mijn hartje gestolen - en zodoende kunnen die rangers blijven proberen...






¡Pura Vida!






¡Pura Vida!

1 opmerking:

Ines zei

Ik denk dat het enige die nu in me opkomt is:
"WAUW! En ja ik ben jaloers!!!"

Amai zo ongelooflijk allemaal. De indruk die dat op je moet maken als je 's nachts op zo'n prachtig eenzaam strand loopt en speurt naar schildpadden! Geniet er verder van, van elke seconde!
-x- Ines