Verwaarloosd...

Aangzien ik jullie allemaal - volgens familiale bronnen dan toch - allemaal een beetje verwaarloosd heb en ik toch nog wel wat vrienden, kennissen of wat dan ook wil overhouden als ik terugkeer, trakteer ik jullie dan maar op een tweede verslagje met enkele opmerkelijke feitjes over Costa Rica:
- Wat het eten betreft, daar kan ik vrij kort over zijn: bonen met rijst is hier dagelijkse kost en ook ik ontsnap daar niet aan. Gelukkig maakt mijn mama Tica ook veel en lekker gebakjes en word ik bij het ontbijt altijd verrast met een bordje lekker vers fruit. Ananas en watermeloen - waar ik normaal niet zo een fan van ben - zullen nooit meer hetzelfde zijn.
- De paranoia voor inbrekers is hier enorm. Als gevolg leeft iedereen hier in bunkers, dus met tralies voor de ramen. Wat mijn huisje betreft, ik heb maar liefst 4 sleutels nodig om binnen te geraken en dat heeft al voor de nodige problemen gezorgd. Vorige week heeft het me namelijk een half uur gekost vooraleer ik binnen kon.
- Warm water om te douchen is hier een luxe.. Maar je geraakt daar al snel aan gewend: de eerste keer dat ik warm water had kon ik er zelfs niet onder blijven staan.
- Net zoals in de meeste warme landen hoort ook hier het toiletpapier niet in het toilet maar in de vuilbak. Een gewoonte die ik soms nog wel eens durf te vergeten en waarschijnlijk nooit aan zal gewoon worden....
- En dan het verkeer: daar kan ik waarschijnlijk wel een hele boek over schrijven maar hier de voornaamste feiten. Niemand rijdt hier direct op het juiste vak zodat iedereen op de midden van de weg komt te staan. Verwisselen moet natuurlijk altijd gepaard gaan met veel en luid getoeter. En wat het rijden betreft: iedereen moet eerste zijn, zo dicht mogelijk bij de andere staan en bruusk aanzetten en stoppen. Dat laatste is vooral zeer plezant als je in - alweer - een overvolle bus moet rechtstaan....
Maar voor de rest gaat alles hier goed hoor!
Volgende keer mss wat fotootjes, als er tijd is.

¡Pura vida!