Om mij op zaterdag toch maar een beetje nuttig te maken, sponserde ik nog maar eens de plaatselijke toeristische dienst door een uitstapje te maken naar de vulkaan Irazu. Terwijl ik als Europeaan natuurlijk ruim op tijd was, besloot de buschauffeur een demonstratie te geven van het feit dat hij Tico was en zo vertrokken we dan toch met een klein half uur vertraging.
Maar dat werd zonder meer goedgemaakt door alleen nog maar het landschap naar de vulkaan want opnieuw werd een nieuw stukje Costa Rica geopenba
ard - om in de sfeer van Feliz Navidad te blijven. Ditmaal werd ik door het agrarisch landschap gevoerd waar het echt wel leek alsof de tijd was blijven stilstaan: het sproeien van gewassen gebeurt hier nog volledig handsgewijs net als het uitdoen van de gewassen zelf. Bovendien spotte ik zelfs nog het gebruik van ossen als trekdieren...Even verder werd de verwondering alleen maar groter toen, nadat onze bus zich een weg had gebaand door een dichte mist die alle zicht belemmerde, we opeens boven de wolken uittorenden. Een fantastisch gevo
el!Dat gevoel werd nog sterker toen ons busje uiteindelijk onze bestemming bereikten: de vulkaan Irazu waarbij het azuurblauwe water van de hoofdkrater me bijna verblindde. Bovendien was ook het landschap daar adembenemend. De schrale vulkanische grond zorgt voor zeer moeilijk levensomstandigheden voor zowel het dier- als plantenleven over daar. Dit zorgde er even voor dat ik me op de maan waande... maar dan dit keer met water!
Hoe dat nu ineen zit met die zwangersschapsbroek? Wel, aangezien ik normaal op zondag - dus vandaag voor de goede verstaander - zou vertrekken naar mijn tweede park, besloot ik om mijn kleren naar de wasserij te
brengen aangezien er niet veel tijd was en ik er toch graag een beetje proper bij loop, zeker omdat ik de komende twee weken bij een andere Tica familie verblijf. Dus, ik vol goede moed naar de lavanderia tegen half vier. Dat madammeke wist me te vertellen dat er nog steeds voldoende tijd was, dus ik laat mijn kleren achter en vertrek met de belofte dat ik na pas na 17u mijn kleren zou komen ophalen. Ondertussen liet ik het thuisfront even weten dat ik nog al mijn ledematen had en bovendien nog alle
maal in 1 stuk, gevolgd door wat kleine boodschappen zodat ik helemaal klaar was om te vertrekken. Het zou weer ik niet zijn of ik moest mijn bus missen, dus alweer 20 minuten wachten. Maar soit, ik arriveer
daar aan die lavanderia, is die niet gesloten, zeker! Mevrouw paste blijkbaar omgekeerde Tico tijd tijd en besloot vroeger te sluiten dan gewoon! Goed voor dat madammetje, precies wel iets minder goed voor mij. Gevolg: ik moet roeien met de riemen die ik he zijnde een broek die kan doorgaan voor zwangerschapsbroek. Zalig, toch?! Alle, ik hoop toch dat ik morgen mijn kleren kan recuperen en op tijd - lavanderia gaat pas open om 9u en om 10u vertrekt mijn busje al... Allemaal meeduimen voor mij dus!¡Pura Vida!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten