zondag 21 december 2008

Ter land, ter zee en in de lucht

Om even decadent te doen - maar eigenlijk vooral om wat tijd te winnen - bereikten we Bocas del Toro (een eilandengroepje voor de kust van Panama en zeer dicht bij de grens met Costa Rica ) niet over land, maar overwonnen we de zwaartekracht gedurende een uurtje. Om mijn biologisch geweten toch een beetje te sussen, hield ik me voor dat ik voor de voorbije 2 maanden casi alleen maar gebruik heb gemaakt van het openbaar vervoer, geen verwarming heb gebruikt en me gedoucht met koud water...
Zo´n binnenlandse vlucht is natuurlijk altijd dikke pret en het begon eigenlijk al bij de incheck-balie - of wat ervoor kon doorgaan. Niet alleen werden we ingecheckt door de meest foute man ooit, bovendien heb ik er sindsdien ook een jongere zus bij. Ik moet zeggen, de gelijkenis tussen Karen en mij is natuurlijk ook treffend (ahum ahum) en om het allemaal nog simpeler te maken beginnen onze achternamen allebei met ver.. Hoe veilig en onbereikbaar Zaventem is, zo minder veilig en bereikbaar waren de luchthavens in Panama City en Bocas: je loopt gewoon eventjes op de thermac - waar je maar wilt - naar je vliegtuig en landt op 10m - als het als zo ver was - van het plaatselijk voetbalveld. Natuurlijk kennen ze daar geen afsluiting...
Bocas zelf was een verademing na de drukte en vooral de hitte van Panama City: stralend zonnetje met een lekker zeebriesje, beperkt verkeer - we zitten dan ook op een eerder klein eiland.. - en mooie stranden. Veel meer was er eigenlijk niet te doen daar, behalve feesten dan... En dat zullen we geweten hebben ook... Ons hotel is immers berucht om zijn wilde feesten en dat bleek ook toen onze kamergenoot de nacht elders doorbracht (veel meer uitleg gaf hij er niet bij...). Jammer genoeg hadden wij besloten om een duikcursus te volgen en wilden we fit en uitgerust zijn en dat is zeeeer goed gelukt...
Om dan toch de rust maar wat op te zoeken. verhuisden we naar het eiland Bastimentos - per watertaxi natuurlijk - waar de sereniteit ons toch wat beter bereikte ondermeer doordat de weg doorheen dit eiland een simpel 1m breed baantje is. Daarenboven is dit eiland nog niet direct bezoedeld door het toerisme, wat toch voor een paar verrassende taferelen heeft gezorgd: Zo is het een hele onderneming om naar de -overig fantastische - thai te gaan, hoog in de heuvel. De regen van de voorbije weken - waarvan niet alleen hier nog restanten te zien zijn - transformeerde de weg in een modderpad. Vooral zeer gezellig om met een volle maag - en misschien ook wel een beetje bedwelmd - en met 2 zielige zaklampen voor 7 man terug te keren. Een valpartij kon natuurlijk niet uitblijven ( hoewel het niet ik was deze keer), wat voor algemene hilariteit zorgde onder de plaatselijk jeugd. Tja, een kinderhand is gauw gevuld...
Bastimentos was dus echt wel een authentiek stukje Panama met een Caraibisch vibe, wat bovendien nog werd geaccentueerd door de plaatselijk taal die het midden houdt tussen Engels en Spaans - en waarschijnlijk nog wat restanten. Op de duikcursus na en wat snorkelen, was dit echt wel vakantie: bootje varen, naar het strand gaan (met regen deze keer...)...
In de verte hoorde ik echter San Jose ons al toeroepen...


¡Pura Vida!

Geen opmerkingen: